*uśmiecha sie*
*idzie z chłopcem na dół*
*po chwili wraca*
*-Co się Sabinie stało, że tak wybiegła?*

*-Co za człowiek z niej.*
*-Ona jak się czasami uprze too... *
*-Straszna jest. Nie wiem jak Matts z nią wytrzymał jakiś tam czas.*
*kładzie się na łóżku z Sachiko*
*-Mam nadzieje, że nasz Bartek będzie spokojniejszy*

*-Właśnie. Musimy się kiedyś gdzieś wybrać tak całą paczkę*
*-Albo zaprosić ich do Ciebie albo do mnie*
*patrzy na Kacpra*
*-To ja chyba zwariuje. Przecież to dziecko w ciągu 2 minut zadało mi 10 pytań!*

*-Przepraszam. Do NAS*
*uśmiecha się*
*-Kurde. Nie chce mi się tu CAŁE 7 dni siedzieć...*
*Sachiko zaczyna płakać*
*-Idź z Bartkiem na chwile bo się zar...*
*Bartek też zaczyna płakać*

*-Ale...*
*patrzy na zamykające sie drzwi*
*-Jak ja mam Cie nakarmić?*
*patrzy bezradnie na Sachiko*
*do sali wchodzi pielegniarka*
*-O. Przyszła pani w samą porę. Co ja mam zrobić? Znaczy jak ją nakarmić?*
*pielęgniarka zaczyna sie śmiać*
*tłumaczy jej*
*zaczyna karmić Sachiko*

*kończy karmić Sachiko*
*podaje mu Sachiko*
*karmi Bartka*
*-Takie różne tzn.?*

*-O. Jak fajnie*
*uśmiecha się*
*-Wiesz co? Zanieśmy ich do tamtej sali bo śpiąca jestem*
*zanosza Bartka i Sachiko*
*wracają do sali*
*-Ty idź do domu. Przyjdź rano i przynieś mi cos do jedzenia bo nie będę tego ich jedzenia szpitalnego jadła.*

*zaczyna się śmiać*
*-No cóż... *
*powoli się uspokaja*
*-Kochana siostra...*

*-Ona to napisała, zeby Cię rozluźnić jakbyś był zestresowany*
*przykrywa się kołdrą*

*-Kocham Cię*
*odwzajemnia*
*zasypia*