Zapisuję się

*przychodzi*
*podchodzi do biblioteczki*
*znalazła zdjęcie: *
*szuka dalej*
*Znajduje *
*odkłada książkę*
*siada za swoim stolikiem*

*wyjmuje papier*
*pisze wypracowanie*

Ostatnio edytowany przez Zuzanna (2009-08-21 11:17:55)

Zapisuję się xD

*przychodzi*
*włącza komputer*
*szuka różnych ciekawostek*

Wampir
Fantastyczna istota, najczęściej żywiąca się ludzką krwią, prawie nieśmiertelna, o ludzkiej postaci i charakterystycznych wydłużonych kłach. Zależnie od źródła, wampirom przypisywane są liczne zdolności paranormalne, m.in. regeneracja, czytanie w myślach, przewidywanie przyszłości, lewitacja czy telekineza. Według niektórych źródeł: nie mogą się ukazywać ludziom; są nieludzko szybkie, silne i mają wiecznie zimne, blade i twarde ciało, mają idealne rysy, są nieziemsko piękne; unikają słońca, gdyż pod wpływem promieni słonecznych giną w wyniku spalenia.

*szuka jakiegoś obrazka*
*przykleja
*wyłącza komputer*
*wychodzi*

*przychodzi*
*podchodzi do biblioteczki*
*bierze jedną książkę*
*szuka zdjęć*
*znalazła:
*
*śmieje się ze zdjęcia*
*odkłada książkę*
*bierze następną*
*dalej szuka zdjęcia*
*znalazła:
*
*ogkłada książkę*
*wychodzi*

Punkty dodane.

*przychodzi*
*siada do komputera*
*Znalazł zdjecie:

*Szuka dalej*
*Znalazł drugie:

*wyłacza komputer*
*wychodzi*

*przychodzi*
*włącza komputer i wchodzi na Internet*
*w Google wpisuje "wilkołak"
*znalazła: *
Wilkołak – koleś potrafiący porosnąć sierścią w związku ze zbliżająca się pełnią, spokrewniony z wilkami, ale przeważnie się do nich nie przyznaje. Po ugryzieniu przez owego delikwenta rosną włosy na klacie i długie pazury. Wilkołaki w przeciwieństwie do Wilków wyją do księżyca. Za wilkołaki uważano przedstawicieli mody lat 70, w związku z ich owłosieniem i szponami.
źródło: nonsensopedia
+

*wyłącza komputer*
*idzie do domu*

*przychodzi*
*podchodzi do biblioteczki*
*bierze książkę*
*szuka jakiejś ciekawostki*
*Znalazła:
   "Czarownica - w niektórych wierzeniach ludowych: kobieta zajmująca się czarną magią, kojarzona z siłami nieczystymi - często z szatanem. Męskim odpowiednikiem jest czarownik. W folklorze pojawiają się także dobre czarownice, które zajmują się tą czystą i dobrą magią. Postaci czarownic możemy spotkać m. in. w europejskiej mitologii ludowej, jednakże tam funkcjonuje raczej pod pojęciem wiedźmy i ma nieco mniej pejoratywne znaczenie.

W 1484 papież Innocenty VIII wydał bullę Summis desiderates będącą podsumowaniem wcześniejszych uchwał potępiających czary i zezwoleniem karania śmiercią czarownic i czarowników. Innocenty VIII powołał się w niej na słowa Biblii Nie pozwolisz żyć czarownicy. (Wj.,22,17.)

Motyw czarownicy jest obecny także w kulturze europejskiej różnych epok, m.in. w Makbecie W. Szekspira. Poemat symfoniczny Antonína Dvořáka z 1896 nosi tytuł Czarownica południa.
"*
*znalazła też zdjęcie:
*
*odkłada książkę*
*wychodzi*

*przychodzi*
*włącza komputer i Internet*
*w Google wpisuje noc*
*znalazła*
Noc – część doby, w czasie której Słońce znajduje się poniżej linii horyzontu. Można też ją określić jako okres od zmierzchu do świtu. Zjawisko to występuje na planetach krążących wokół gwiazd – czyli ich satelitach, w tym również na Ziemi. Przeciwnym pojęciem jest dzień.
Nieco inaczej określa się noc astronomiczną, z którą mamy do czynienia, gdy Słońce znajduje się co najmniej 18° pod horyzontem.

Czas trwania nocy w określonym miejscu na Ziemi uzależniony jest od kilku czynników, są nimi:

    * szerokość geograficzna
    * pora roku
    * wysokość bezwzględna badanego punktu – wpływa w minimalnym stopniu
    * odległość Ziemi od Słońca (aphelium i peryhelium) – wpływa w minimalnym stopniu

Noce trwają krócej
Globalny, średni czas trwania nocy na naszej planecie jest krótszy od okresu dnia z dwóch przyczyn:

   1. Słońce nie jest punktem, lecz ogromnym obiektem zbliżonym kształtem do kuli, której równik wynosi ok. 4,4 mln km. Z powodu tak dużej wielkości i w związku ze stosunkowo niedużą odległością od Ziemi (średnio ok. 149,6 mln km), Słońce oświetla ok. 32 minut kątowych na jej powierzchni w tak samo intensywny sposób. Oznacza to w praktyce na przykład, że gdy Słońce góruje – to jednocześnie w pasie o szerokości ok. 1,9 km. Zatem dzień "wydziera" te niecałe 2 km nocy.
   2. atmosfera powoduje refrakcję (załamanie) światła słonecznego w ten sposób, że dociera ono do obserwatora na Ziemi w momencie, gdy tak naprawdę Słońce jest jeszcze poniżej linii horyzontu o około 34 minut (kątowych).

Oba czynniki sprawiają, że światło słoneczne osiąga określony punkt na Ziemi, gdy centrum Słońca jest jeszcze o ok. 50 minut kątowych poniżej horyzontu.

Równonoce
W dniach równonocy jesiennej i wiosennej, kiedy teoretycznie czasy trwania dnia i nocy się zrównują, w rzeczywistości noc trwa krócej. Na równiku różnica ta wynosi ok. 14 minut i zmniejsza się w kierunku biegunów. Oznacza to, że nawet w Polsce czas trwania dnia i nocy podczas równonocy nie są idealnie takie same.
Oświetlenie Ziemi przez Słońce w dniu przesilenia letniego na półkuli północnej

Przesilenia
Najdłuższa noc:

    * na półkuli północnej wypada z 21 na 22 grudnia – przesilenie zimowe,
    * na półkuli południowej wypada w nocy z 21 na 22 czerwca.

Najkrótsza noc:

    * na półkuli północnej wypada z 21 na 22 czerwca – przesilenie letnie,
    * na półkuli południowej wypada z 21 na 22 grudnia.

W Polsce najkrótszą noc można zaobserwować w najdalej na północ wysuniętym punkcie – przylądku Rozewie. Podczas przesilenia noc trwa tam tylko ok. 6 godzin i 40 min

Noc polarna
Podczas nocy polarnej Słońce nie wschodzi przez ponad 24 godziny. Zjawisko to ma miejsce na terenach leżących powyżej koła podbiegunowego na obu półkulach.

W okolicach koła podbiegunowego noc polarna trwa 24 godziny i występuje tylko raz w roku, natomiast im bliżej biegunów, tym noce polarne są dłuższe i występują pod rząd przez pewien – coraz dłuższy – okres. Na biegunach noc polarna trwa niemal dokładnie pół roku.

Ze względu na czynniki wielkości Słońca i refrakcji opisane powyżej, obszary występowania nocy polarnych na obu półkulach (strefy polarne) są nieco mniejsze niż obszary od koła podbiegunowego (66°33'39" N lub 66°33'39" S) do bieguna (odpowiednio 66° N lub 66° S). Natomiast obszary występowania dnia polarnego są nieco większe od obszarów zawartych pomiędzy kołem podbiegunowym a biegunem.

Innym pojęciem jest biała noc, podczas której tarcza Słońca chowa się całkiem poniżej horyzontu, jednak na tyle niedaleko, że zmierzch przechodzi od razu w świt.

*dokleja jeszcze*


*wyłącza komputer*
*wychodzi*

Zapisuję się

zapisuje się

Miśka- Przyjęta.

Punkty dodane

Podchodzi do szpitalnego komputera na świetlicy. Włącza go i zaczyna szukać informacji. Po znalezieniu wszystkich wysyła je na e-mail Zuzanny. Wyłącza komputer i wraca do sali.

Oczywiście wszystko zostało przesłane tu e-mailem. W końcu Fly póki co siedzi sobie w szpitalu i oczekuje na wyjście.

Kelpie – koń potwór?

Kelpie to piękne i tajemnicze stworzenia. To znaczy, zależy dla kogo piękne. Występują one pod postacią konia.

W folklorze celtyckim jest on nadnaturalnym wodnym koniem, zmieniający kształty. Podobno nawiedza szkockie jeziora i rzeki.

Na Orkadach podobne stworzenie nosi nazwę Nuggle, a na Szetlandach Shoopiltee. Pojawia się także w folklorze skandynawskim jako Bäckahästen ("koń potokowy").

Kelpie czasami objawia się jako ohydny, wręcz odrażający, okropnie brutalny, owłosiony człowiek, który miażdży podróżników. Jednak najczęściej przybiera formę łagodnego konia stojącego nad potokiem. Jeśli ktokolwiek dosiądzie Kelpie, on pogalopuje w najgłębsze wody, aby tam utopić i pożreć jeźdźca.

Krzyżówki Kelpie z koniem domowym są dobrymi końmi wierzchowymi. Kelpie ostrzegają swoim zawodzeniem i wyciem przed nadchodzącymi burzami. Stworzenia te są jednak rzadko łagodne.

Podobno większość legend o wodnych potworach, wzięły się od opowieści o Kelipie.

Jednorożce – konie demonów.

Zacytuje kawałek wikipedii „Jednorożec to stworzenie fantastyczne, występujące w mitach i legendach mające jeden róg wyrastający pośrodku czoła. Najwcześniej opisane przez Ktezjasza w V-IV w. p.n.e.; Pliniusz dodaje mu jeszcze łeb jelenia, stopy słonia i ogon lwa. W średniowieczu przedstawiano go z łbem i korpusem białego (rzadziej czerwono-czarnego) konia, dodając niekiedy nogi jelenia, lwi ogon. Jednorożca uważano za jedyne zwierzę mające odwagę atakować słonia, posiadające tak ostre kopyta, że jedno ich uderzenie rozcina słoniowi brzuch.” Zgadzam się z tym jak najbardziej.

Według legend jednorożca nie może poskromić nikt z wyjątkiem młodych i pięknych dziewic (wiem, że dziwnie to brzmi). Dlaczego? Tego już nie wiem. W mitach jednorożce towarzyszyły także dziewiczym boginią księżyca (co oni tak z tymi dziewicami?!).  W chrześcijaństwie wizerunek dziewicy z jednorożcem na kolanach przedstawiany był jako symbol Najświętszej Marii Panny. Jednorożec przedstawiał zaś Jezusa co mnie dość dziwi. W końcu jednorożec był ‘złem wcielonym’.

Informacje znalezione na Wikipedia.pl i Deviatnart.com
Fly

Ostatnio edytowany przez Fly (2009-08-27 14:27:45)